ไม่ได้ขอให้รักแต่ไม่อยากให้ลืม

สำหรับทุกสิ่งของมนุษย์ ครั้งแรกมักจะยากเสมอ แต่ครั้งต่อ ๆ ไปจะง่ายขึ้น 

อย่างเรื่องของผมที่จู่ ๆ ก็หลุดออกจากร่าง กลายมาเป็นวิญญาณเร่ร่อนโดยไม่รู้ตัว เพียงเพราะความผิดพลาดของ ‘ยมทูต’

“ตามมา” เป็นคำพูดแรกที่ผมได้ยินจากเขา

ผมเดินไปตามคำสั่งปากก็เอ่ยถาม

“เกิดอะไรขึ้นกับผม แล้วคุณเป็นใคร ทำไมถึงเห็นผมในขณะที่คนอื่นมองไม่เห็น”

“ฉันคือผู้ที่มาคอยรับวิญญาณของคนที่ถึงฆาต”

“ยมทูต”

“เขาเรียกผู้กำหนดเวลา”

“ก็เหมือนกันนั่นแหละ คุณบอกว่ามารับวิญญาณ...วิญญาณใคร!”

ยมทูตไม่ได้ตอบคำถามแต่จ้องมองมาที่เขา

“นี่ผมตายแล้วเหรอ”

“ที่จริงคุณยังไม่ถึงที่ตายวันนี้ ยังไม่ถึงฆาต”

“ถ้ายังไม่ตายแล้วทำไมวิญญาณของผมจึงหลุดออกจากร่าง คนที่ยังไม่ตายวิญญาณจะออกมาเร่ร่อนแบบนี้ได้ยังไง”

“มันเป็นอุบัติเหตุที่นาน ๆ จะเกิดขึ้นสักครั้ง”

“อะไรนะ!”

TB